Nostra forsa l’è pa côme ‘l tôrent

Ch’a sauta sghignôfland da rôch an rôch

E gonfi d’acque piturà ‘d paciôch

S’arval  për des e fa ‘d ciadel për sënt.

                Nôstra forsa l’è pa cola dël vent

                c’a romp le rame ‘d ‘jerbo a tôche për tôch

                e ch’a trasporta con le frange e j fiôch

                le nivole travers ‘l firmament.

La nôstra l’è la fossa ‘d la valanga

lha mach un crij – un sol –

quand ch’a lo sento

fin-a i luv ‘d la montagna a së spavento.

                L’è la forssa’d le fiôche sensa fanga

quand che dai brich

a calo giù ‘n t’la bassa

tuti ‘j fan largo e la valanga passa.